Co to jest pokuta?

W potocznej mowie sakrament pokuty i pojednania najczęściej łączymy z wyznawaniem grzechów i nazywamy go spowiedzią. Z woli Jezusa Chrystusa sakrament ten jest dany Kościołowi działającemu mocą Ducha Świętego po to, by człowiek dotknięty złem i grzechem mógł doznać wewnętrznego uwolnienia i uzdrowienia.

Świadomość wielkości obrazy Stwórcy dokonanej przez grzech dopomaga człowiekowi zdać sobie sprawę, że tylko Bóg może mu przebaczyć doznaną zniewagę. On rzeczywiście tak postąpił. Z własnej inicjatywy dał ludzkości możliwość pojednania z Nim. Dokonał tego przez Jezusa Chrystusa, który przez swą mękę, śmierć i zmartwychwstanie uczynił rzeczywistym powrót ludzkości do Boga.

Droga powrotu do Boga, nazywana nawróceniem i żalem, zakłada ból i odwrócenie się od popełnionych grzechów oraz mocne postanowienie niegrzeszenia w przyszłości. Nawrócenie dotyczy więc przeszłości i przyszłości. Źródłem nawrócenia jest nadzieja na miłosierdzie Boże.

Kto chce dostąpić pojednania z Bogiem i z Kościołem, musi wyznać przed kapłanem wszystkie grzechy ciężkie, których jeszcze nie wyznawał, a które przypomniał sobie po starannym zbadaniu swego sumienia. Wyznawanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie konieczne, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane (KKK 1493).

Ze względu na delikatność i wielkość posługi związanej z udzielaniem sakramentu pokuty i pojednania Kościół zobowiązuje każdego kapłana, który spowiada, pod bardzo surowymi karami do zachowania absolutnej tajemnicy odnośnie grzechów wyznanych przez penitentów. Nie może on również wykorzystywać wiadomości, jakie uzyskał w czasie spowiedzi. Tajemnica ta nie dopuszcza żadnych wyjątków.

* źródło: www.teologia.pl

* zdjęcia: www.poxabay.com